Τη θάλασσα την ανακάλυψα όταν ήμουν 3-4 χρονών και μας πήγαινε ο μπαμπάς στον «Τάσο» στη Βουλιαγμένη. Μόνο αμμουδιά στην αρχή και λίγο πλάτσα-πλούτσα στα ρηχά που πατώναμε. Μετά μεγαλώσαμε, μάθαμε κολύμπι κι αρχίσαμε από τη μια τις εξερευνήσεις με τις μάσκες (όχι στα πολύ βαθιά όμως γιατί μας είχε κάνει να κατουρηθούμε ο Σπίλμπεργκ και τα «Σαγόνια» του) και από την άλλη τις βουτιές από τα βράχια. Μπόμπες, καρφιά και jacknife για τους πιο στυλάτους δέσποζαν στο άτυπο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Χώρια τα παιχνίδια με την μπάλα και τις καβαλαρίες. Η θάλασσα ήταν ένα δωρεάν λούνα παρκ όπου δεν βαριόμουνα ποτέ.
Μετά, για 30 χρόνια την έβαλα στον
πάγο. Από το overdose που είχα πάρει με το χλωριωμένο νεράκι της πισίνας στις ολιγοήμερες καλοκαιρινές διακοπές δεν μου έκανε αίσθηση η αγκαλιά της. Σαν μια ερωμένη που την είχες πλέον βαρεθεί. Όμως τα τελευταία χρόνια παίρνει την εκδίκησή της. Στην μετά χλώριο ζωή ένα πετάρισμα των ματιών της ήταν αρκετό και με τσάκωσε πάλι στα δίχτυα της. Πλέον τα καλοκαίρια αν δεν πάω να κάνω έστω και μια βουτιά τα απογεύματα, νομίζω ότι είμαι άρρωστος. Βουτάς κουρασμένος και μπαϊλντισμένος από τις έννοιες της ημέρας και βγαίνεις αναζωογονημένος σαν να υπάρχει μέσα στη θάλασσα ένας αόρατος φορτιστής. Η κούραση και οι έννοιες διαλύονται για τα καλά στο αλατόνερο. Τις απογευματινές ώρες μάλιστα με τον ήλιο να οδεύει στη δύση του και το τοπίο να γαληνεύει, το μπάνιο είναι θεραπεία. Για μυαλό και σώμα.
Δεν υπάρχει καλύτερο μυοχαλαρωτικό αλλά συγχρόνως και μυαλοχαλαρωτικό από το να κάτσεις μισή-μία ωρίτσα στο νερό. Μη μείνετε στα ρηχά, πηγαίνετε λίγο πιο μέσα που είναι πιο βαθιά, πιο καθαρά και πιο δροσερά τα νερά. Αν είστε παρέα μπορείτε να πιάσετε και την κουβεντούλα επιπλέοντας πέρα δώθε. Αν είστε μόνος ή με κάποιον φίλο που δεν βαριέται μπορείτε να κολυμπήσετε κάνοντας την πιο ανέξοδη και δροσερή γυμναστική ακόμα και τις ζεστές ημέρες σαν τη σημερινή...
Είναι αλήθεια ότι έχει καθαρίσει κι ο Σαρωνικός και τα νερά εκεί στη Βουλιαγμένη είναι διάφανα και γεμάτα ζωή. Το ίδιο φαντάζομαι σε όλον τον Σαρωνικό ιδίως με τη βοήθεια από ένα ελαφρό βοριαδάκι. Πάρτε μια μάσκα ή ένα ζευγάρι γυαλάκια κολυμβητικά και θα σας αποκαλυφθεί ένας υπέροχος βυθός. Αχινοί, αστερίες, μαρίδες, σπάροι, κοχύλια θα είναι μεταξύ άλλων η παρέα σας. Πηγαίνω στο ίδιο μέρος κάθε μέρα και βλέπω πάντα και κάτι διαφορετικό. Ο βυθός δεν σε αφήνει να πλήξεις ποτέ. Τι ευλογημένη χώρα είμαστε να είμαστε τριγυρισμένη από αυτήν τη θάλασσα! Και συγχρόνως πόσο επιπόλαιοι είμαστε όταν έχουμε περίπου 400 πνιγμούς τον χρόνο (δηλ. 4-5 συμπατριώτες μας κάθε μέρα τους καλοκαιρινούς μήνες)…
Όποτε βρίσκετε λίγο χρόνο τώρα το καλοκαίρι κάντε μια βουτιά. Όχι μόνο τα Σαββατοκύριακα αλλά και τις καθημερινές μετά τη δουλειά. Ακόμα και αν δεν έχετε παρέα, τολμήστε το και μόνοι σας και θα με θυμηθείτε. Μια ωρίτσα, ακόμα και μισή αρκεί για να σας μεταμορφώσει. Όπως μου είχε πει κι ένας ηλικιωμένος κύριος (90+) που έκανε το μπάνιο του κάτω από τον «Λάμπρο» στη Βουλιαγμένη: «Φάρμακο η θάλασσα… Κάθε μπάνιο που κάνεις σε κρύβει από τον Χάρο…»
O γιατρός που λέγεται θάλασσα | ΘΕΜΑΤΑ | Protagon
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου